Opłacalność górników ASIC

Scrypt opiera się na sekwencyjnym, pamięcio-twardym designie, który napędza duże zestawy robocze przez ROMix i BlockMix przy użyciu Salsa20/8, więc przepustowość pamięci, a nie surowa arytmetyka, staje się ograniczeniem wydajności; jego parametry N, r i p zwiększają koszty pamięci, rozmiar bloku i równoległe kanały, a każdy z nich można dostosować do sprzętu lub modeli zagrożeń; takie podejście może osłabić przewagę niestandardowego krzemu, ponieważ dostarczanie ogromnej ilości pamięci o niskim opóźnieniu w skali jest kosztowne i nieporęczne; wczesne sieci polegały na tym założeniu, aby zwiększyć udział w wydobywaniu poza SHA-256, a bloki Litecoina o długości 2,5 minuty oraz tempo Dogecoina wynoszące 1 minutę ilustrują tendencję do szybszej weryfikacji; Dogecoin później przyjął pomocniczy dowód pracy z Litecoinem, co poprawiło bezpieczeństwo i ustabilizowało zachęty poprzez połączone nagrody; Scrypt-N pchnął tę ideę dalej, zwiększając N w czasie, aby utrzymać ASIC w pogoni za ruchomym celem, chociaż nowoczesne ASIC Scrypt są teraz dostarczane z istotną pamięcią na chipie lub ściśle połączoną pamięcią i odzyskują dużą część przewagi; mimo to, profil związany z pamięcią ogranicza idealne równoległe skalowanie i pozostawia miejsce dla GPU, a w mniejszych sieciach, CPU; poza wydobyciem, Scrypt zakotwicza derivację kluczy opartą na haśle, jak ustandaryzowane w RFC 7914, gdzie duża pamięć na próbę i sole podnoszą cenę prób brute-force; wdrożenia wybierają pamięć w setkach megabajtów i dostosowują czas działania do budżetów opóźnienia, podczas gdy p dodaje współbieżność bez zmniejszania pamięci na próbę; praktyczne wyniki wydobycia zależą od efektywności energetycznej w dżulach na megahash, chłodzenia i czasu pracy, opłat za pulę i wskaźników przestarzałych udziałów, tendencji trudności sieci i harmonogramów nagród blokowych oraz potencjalnych przychodów z połączonego wydobycia; kalkulator rentowności, który uwzględnia te zmienne wraz z hashratem i lokalnymi stawkami za energię, zastąpi intuicje testowaniem scenariuszy i analizą wrażliwości; netto efekt to system zapraszający do szerszego uczestnictwa, a jednocześnie ostrzega górników, że specjalizacja nigdy nie śpi; parametry muszą ewoluować, aby utrzymać decentralizację przy życiu.

Scrypt to algorytm kryptograficzny wymagający pamięci, który zmusza obliczenia do przechodzenia przez gęstą dżunglę RAM-u, czyniąc ataki siłowe i zalety specjalistycznego sprzętu bardziej żmudnymi; został wprowadzony przez Colina Percivala w 2009 roku dla usługi kopii zapasowej Tarsnap, zanim został ustandaryzowany w RFC 7914. U jego podstaw scrypt owija PBKDF2-HMAC-SHA256 wokół konstrukcji ROMix, która wielokrotnie przetasowuje dane z użyciem Salsa20/8, a jego regulowane parametry - N (koszt, moc liczby dwa), r (rozmiar bloku) i p (paralelizacja) - pozwalają projektantom dostosować presję pamięci i przepustowości, przy zużyciu pamięci wynoszącym około 128 · r · N bajtów (na przykład, ustawienie Litecoina N=1024, r=1, p=1 zużywa około 128 KiB na instancję); zwiększanie tych wartości podnosi zarówno czas, jak i RAM potrzebny, tak że atakujący napotykają na strome komercjalizacje czasu i pamięci, jeśli próbują iść na skróty. Ta architektura początkowo zminimalizowała dominację ASIC i poszerzyła uczestnictwo o GPU i CPU, a jej przyjęcie przez Litecoin w 2011 roku, a następnie przez Dogecoin, pomogło w decentralizacji kopania, przyspieszając jednocześnie czasy bloków w porównaniu do Bitcoina - około 2,5 minuty dla Litecoina i 1 minuta dla Dogecoina - co poprawia opóźnienie potwierdzenia transakcji, a dzięki zintegrowanemu kopaniu wprowadzonego w 2014 roku, pozwala Dogecoinowi korzystać z większego budżetu bezpieczeństwa Litecoina; chociaż specjalistyczne ASIC-y dla scryptu ostatecznie pojawiły się poprzez integrację dużej pamięci na chipie lub dużej przepustowości pamięci zewnętrznej, pozostają one bardziej złożone, droższe w projektowaniu i ograniczone przez moc oraz przepustowość w porównaniu do ASIC-ów SHA-256, co zachowuje odpowiedni dostęp dla sprzętu towarowego i łagodzi ekstremalną centralizację, z GPU-minerami wciąż działającymi w wyniku ciężkich, sekwencyjnych wzorców dostępu do pamięci; poza kopaniem, scrypt jest szeroko stosowany jako funkcja pochodzenia kluczy oparta na haśle, ponieważ jego intensywność pamięci zwiększa koszt ataków na zgadywanie, a dobre praktyki obejmują używanie unikalnej soli o co najmniej 128 bitach, wybierając parametry, które celują w znaczące opóźnienie (na przykład rzędu setek milisekund) z dużą pamięcią na hash (dziesiątki do setek megabajtów dla kont o wysokiej wartości) oraz dostosowując N, r i p w miarę rozwoju sprzętu; implementatorzy powinni wziąć pod uwagę, że nadmierne parametry po stronie serwera mogą umożliwić ataki typu denial-of-service, jeśli wiele hashy jest obliczanych jednocześnie. Scrypt jest wspierany w powszechnych bibliotekach, takich jak libsodium i OpenSSL, pozostaje sprawdzony w boju, a chociaż nowoczesne zalecenia często faworyzują Argon2id dla nowych systemów, scrypt nadal zapewnia silne, regulowane zabezpieczenia, gdy kompatybilność i dojrzałość mają znaczenie; w kontekście kopania sprawiedliwość poprawia się, gdy więcej uczestników może wnosić wkład za pomocą standardowych GPU, a rentowność można oszacować, uwzględniając hashrate, efektywność energetyczną, trudność sieci, nagrody za bloki i opłaty, podczas gdy tunning wydajności zazwyczaj skupia się na przepustowości pamięci, opóźnieniach i stabilnych warunkach termicznych; w końcu, wiążąc obliczenia z pamięcią jak korzenie z żyzną glebą, scrypt wspiera decentralizację w sieciach proof-of-work i wzmacnia przechowywanie haseł, to wszechstronny projekt, którego odporność przetrwa, nawet gdy krajobraz sprzętowy się zmienia.